Proefrit. Wie doet het wel eens? Proefrit maken in een auto waarvan je niet zeker weet of je overgaat tot aankoop? Wij doen het best wel eens. Soms om te kijken hoe zo’n auto acteert op de weg maar vandaag werd het ons in de schoot geworpen.
Proefrit
Offroader … geen SUV
Op een regenachtige zaterdag wilden we de nieuwe Land Rover Defender gaan bekijken. Op internet gezocht. Dat zou niet zo makkelijk worden. In veel garages was de auto nog niet aanwezig. Als de auto er was moest je inschrijven om een proefrit te maken. Daar hadden we geen zin in. Geen afsprakengedoe en geen verplichte nummertjes. Wij hoefden dit innovatieve exemplaar alleen maar even te zien. Volgens kenners de meest robuuste Land Rover ooit. Een off-roader, geen SUV. Ik had over het verschil nog nooit gedacht.
Van Mossel Groningen
vestiging Groningen
Vorig jaar waren we bij Van Mossel in Assen om te kijken naar een Range Rover Sport. Altijd keurig en vriendelijk geholpen. Vandaag waren we bij de nieuw geopende vestiging in Groningen. Prachtig gebouw met een heleboel Land Rovers. Ook de nieuwe Defender.
We waren al lange tijd geïnteresseerd in de nieuwe Defender. De ‘oude’ was een paar jaar geleden in Engeland (Solihull bij Birmingham) van de band gerold. Na 67 jaar produktie; ruim 2 miljoen Defenders rolden hier van de band. De nieuwe wordt in Nitra in Slowakije gemaakt; in een splinternieuwe fabriek. Het nieuwe model stond te glimmen in Groningen. Gelukkig voor ons werd ons zomaar een proefrit aangeboden. Daar hoefden we niet lang over na te denken.
Afvalemmer
stoer en imposant
Ruim acht jaar geleden waren we bij de presentatie van de Evoque. Daar zagen we het ontwerp van de destijds nieuwe Defender. Niet om aan te zien vonden we. Het ontwerp verdween tot onze opluchting (en die van veel Land Rover liefhebbers) in de afvalemmer. In het nieuwe model zie je duidelijk het Defender-gevoel. De carrosserie heeft nog altijd aluminium plaatwerkdelen met focus op het offroadrijden. Hoekig, stoer en imposant. Met een lengte van 4,30 (de 110) hebben ze het reservewiel weer keurig op de achterdeur gehangen.
Het interieur is minimalistisch. Bijna spartaans. Open vakken, handgrepen om je aan op te trekken (want de auto is hoog) en rubberen matten op de vloer. De 110 kan met gemak zeven volwassenen bergen (zittend in de rijrichting). Tijdens het rijden zie je dat de auto veel futuristische accessoires heeft.
Onzuinig maar zo leuk
krantenwijk
Vandaag reden we in de 400pk (3 liter) versie. Gelukkig is het geen karikatuur van het oorspronkelijke model geworden. Het heeft wel voldoende respectvolle, knipogen richting de geschiedenis. Op de informatiezuil in de showroom, krijgt de auto het predicaat ‘onzuinig’. Logisch, maar wat mij betreft nutteloze informatie. Mijn wasdroger is ook onzuinig en milieubelastend; toch heb ik een exemplaar in de bijkeuken. Mijn diepvriesbrood zou ik ook in een kuil in de grond kunnen begraven maar soms wil je gewoon iets extra’s.
Als we op diezelfde zuil naar de prijs keken, weten we dat we minstens allebei gedurende een paar jaar, een krantenwijkje moeten nemen. Dat gaan we niet doen; ook niet voor deze auto. Toch waren we even heel blij toen we met deze, soepel rijdende, volledig geautomatiseerde, 400 pk een ritje mochten maken over de A7. Voor ons ‘gewoon’ een leuke zaterdag en een droom rijker.
dit is ook een mooi setje
Thuis keken we op de parkeerplaats door de struiken … en wisten dat de woorden van Socrates wijs waren: Wie niet tevreden is met wat hij heeft, zal ook niet tevreden zijn met wat hij krijgt.
Geef een antwoord