Plassen. Als je in de file staat op de ringweg rond Hamburg en je moet nodig plassen, heb je een probleem. Geen sanitaire voorzieningen, geen benzinepomp, geen restaurant en geen struiken. Chagrijnig en gratis buikpijn.
Plassen
Op weg naar Denemarken
Op weg naar Denemarken. Weekje vakantie. Kleine 600 km voor de boeg; je zou zeggen dat deze afstand in 8 uur makkelijk te doen moest zijn. Onze tom-tom gaf aan bij vertrek ‘s morgens dat we in de loop van de middag voor de deur van ons huisje in Assens zouden staan. Parkeerplaats voor de deur, geen trappen, geen 40 graden plus. Perfect vooruitzicht. Vrolijk ingestapt (met lege blaas) richting de Duitse A31, A7 en daarna langs Flensburg over de grens naar Denemarken. Makkie.
Flesje bij de hand …
Onderweg verliep alles helemaal prima. Muziek in de auto, flesje water in de houder en natuurlijk een krentenbol met kaas van de warme bakker (traditie). Lunchen zouden we wel ergens onderweg; in een leuk dorpje buiten de snelweg. Het weer was perfect. Niet te warm, niet te koud. Geen regen maar een helder blauwe lucht met witte wolkjes. De A31 schuiven we niet meer op om super hard te rijden. Dat deed ik vroeger op de motor. Snelheden waar ik me nu geen voorstelling meer van kan maken. Herinneringen.
Bremen
hoge nood
Voor en na Bremen hadden we al veel file. Allemaal baustellen om de slechte wegen te repareren. Alles in één keer, vooral als het lekker druk is. Bremen-Osnabrück, Bremen-Münster. Alles loopt overal vast. Projecten die jaren duren aldus de informatieborden langs de weg. ‘s Nachts en in het weekend wordt er in Duitsland niet gewerkt; om de kosten te drukken. In Nederland staat veiligheid voorop. Kans op files en verkeershinder is veel kleiner als je ‘s nachts werkt. Daar hebben de Duitsers geen boodschap aan. Tientallen baustellen met als gevolg meer dan 4000 kilometer file. Variërend van enkele honderden meters tot meer dan 25 kilometer. Nieuwe wegen worden bijgebouwd en oude opgeknapt. Personeelstekort? Soms ligt het werk op de ene plek stil omdat het personeel op een andere plek aan het werk is. Je gelooft het niet toch? Ontspannen over de Duitse snelweg is er dan ook niet meer bij. Deze (niet vakantie)week in september, weer het zoveelste lichtende voorbeeld.
Hamburg
file … en nog eens file
De Duitse autoriteiten hebben besloten de A7 bij Hamburg uit te breiden. Dat hebben we geweten. Als je naar Denemarken reist moet je geduldig zijn. De werkzaamheden zijn begonnen in 2014 en verdeeld in acht etappes. Wanneer ze klaar zijn weet ik niet. Wij stonden al ver voor Hamburg stil. Godzijdank waren we vlak daarvoor nog even wezen tanken en plassen. Lunchen zouden we over een uurtje plannen, vlak na Hamburg.
We hebben het geweten. Onze vertraging was al met al vijf uur. File voor, file rondom en file na Hamburg. Werkzaamheden aan de ringweg, werkzaamheden aan de rijstroken in de Elbetunnel en een complete wegafsluiting waardoor we tientallen kilometers om moesten rijden. Nou ja … gewerkt wordt er niet in het weekend. Je kijkt eindeloos tegen rood wit gestreepte borden met oranje strepen op het zwarte asfalt aan. Samen met tienduizenden andere automobilisten in de rij (zij aan zij) met heel hoge bloeddruk. Het alfabet had ik al dertig voor en achteruit opgezegd en alle kenteken-landen-afkortingen op internet opgezocht. Rijmpjes op reclameslogans en hits uit de jaren ’70 konden mijn humeur niet meer opkrikken. Het was te laat.
Chagrijnig
nog een file
Uren stilstaan en geen meter opschieten. Strookjes van 2 m breed, waardoor iedereen ook nog eens rechts gaat rijden. De gemiddelde auto is de laatste jaren breder geworden (ook de Duitse auto’s). De gemiddelde VW Golf is al gauw 1.80 breed tegenwoordig. Nog nooit over nagedacht sinds de afmetingen van de Kever van direct na WOII.
weer een omleiding, weer een file …
Zo langzamerhand moest ik toch best wel plassen. Inmiddels drie uur na onze laatste sanitaire stop. Maar in de autobrij was geen beweging te krijgen. Geen afslag, alleen maar asfalt, zon en invoegende andere files. Dan maar niet meer drinken. Drop eten; misschien zou ik dan wel vocht vasthouden. Reed ik maar met een caravan. Dan had ik een chemisch toilet bij me.
Je fantaseert er maar op los om die druk in je onderbuik weg te krijgen. Onze vreugdekreet verstomde toen we door de Elbetunnel reden. Nu gingen we rijden. Helaas weer van vier naar één baan; met schreeuwende politie in de speakers. Net alsof iemand dat hoort in de auto. Digitale informatie zou handig zijn (ook in het Engels). We stonden weer stil. Gelukkig niet in de tunnel. Ongeveer 500 meter er buiten. Na weer een uur wachten bleek dat we van de snelweg, door Hamburg langs stoplichten geleid werden. Stel je voor; duizenden auto’s die al uren in de file staan moeten nu langs hetzelfde stoplicht de binnenstad van Hamburg in. Idiotenwerk zeg ik je.
Bevrijding
uit de file via stoplichten het overvolle Hamburg in
Het was inmiddels redelijk stil aan deze kant van de auto. Het huilen stond me nader dan het lachen. Hoge bloeddruk, chagrijnig, buikpijn van de blaas die intussen immense afmetingen had aangenomen en verschrikkelijk gefrustreerd door dit verkeersinfarct van de bovenste plank. Hoe konden ze dit bij elkaar verzinnen? Welke ‘intelligente’ ziel had dit plan bedacht? Daar reden we, kilometers voor en door de stoplichten met gemiddeld 2 km/u, met volle blaas. Hoezo zijn ze in Duitsland duurzaam bezig? Toen we eindelijk het met blik volgepropt Hamburg binnenreden en we zagen dat de snelweg richting Denemarken volledig was afgesloten door (je raadt het al) enorme baustellen, zakte de moed me in de schoenen. Nog een keer een omleiding van enkele tientallen kilometers door de bebouwde kom. Verder met de file.
Elbetunnel … van vier naar één rijbaan … waarom?
Bij de eerste de beste benzinepomp gestopt en met geld op zak (voorzichtig rennend) richting mijn verlossing. ‘WC Defect’ op de deur, met een meneer er naast die het me ook nog even toelichtte. Vijf uur file of niet … hier NICHT plassen. Nachtmerrie nog groter, geen Tena-broekluier aan boord maar wel met volle blaas terug in de auto. Het was zo druk dat we met goed fatsoen de weg niet meer op konden draaien. Samen nog ruim 10 kilometer (stilzwijgend) overbrugd voordat ik de Niagarawatervallen in het Duitse riool kon storten. De grondwaterstand in Duitsland is hier nog niet van hersteld denk ik.
Conclusie: Reistijd naar Denemarken kan vijf uur langer zijn dan gepland en hoge nood in de file is nog steeds rampzalig. Duitsland sterft van de CO2 uitstoot en heeft geen intelligente weg- en waterbouwkundigen. Wie heeft de ultieme oplossing (vooral voor dat plassen dan ..) ?
… opluchting …
Wat een horror scenario Herma!!!
Ik ben zeer benieuwd naar tips!
ja wat je zegt een horrorscenario. ik denk dat ik niet de enige ben en dat het voor mij vast ook niet de laatste keer is. laat ze in plaats van de boeren en de diesels aan te pakken maar gewoon iets aan al die files doen.
O, wat verschrikkelijk lijkt me dat! Je schijnt wel van die plastuiten te hebben, toch?
ja maar het gebruik in de auto zie ik toch nog niet zo zitten …
Gewoon een plastuit voor vrouwen aanschaffen en een emmertje met deksel op de achterbank.
hihi … daar heb ik ook al over nagedacht. maar hoe ik dit allemaal voor elkaar moet krijgen …
Ik heb in de auto wel eens zonder plastuit in een plastic vuilniszak geplast. Ik heb een zwakke blaas en beter iets dan niets. Ik zou als ik jou was voor een volgende rit toch een plastuit aanschaffen 😉
Ik heb overigens inderdaad ook een broekluier in huis voor dergelijke gevallen. Dat lijkt me geen pretje om daar in te plassen, want mijn lijf en vooral het gedeelte tussen mijn oren, zegt bij dit alles nee, nee, nee!
misschien handig maar hoe krijg je de broekluier überhaupt aan in de auto?
Uit voorzorg bij vertrek aandoen?
… misschien wel erg warm aan de bips …
ja … maar het probleem lijkt me om zeg maar in ‘actie’ te komen. broek uit etc en dan terwijl je naast en vrachtwagen staat netjes ergens in plassen … ??
‘TravelJane’ voor vrouwen onderweg!( voor mannen TravelJohn)
heb je dit zelf al een keer geprobeerd? het lijkt me nl best wel een tour om in de auto op de stoel in zo’n bakje te plassen.
Wij zetten bij een stilstaande auto (file) de voor en achterdeur aan de passagierskant open. Dan kun je redelijk ongezien in zo’n bakje plassen, hurkend tussen de twee deuren. Bovendien spettert het niet op de grond door zo’n zakje. Dit was ooit een tip van iemand met de ziekte van Crohn, die haar toiletgang nooit uit kon stellen.
Dank je voor de tip. Ik denk dat heel veel vrouwen (en mannen) blij zijn met deze tips!
Moeten plassen als het niet kan is echt heel akelig vind ik. Om die reden drink ik amper als ik een eind moet rijden. Dat is niet perse gezond, maar alles beter dan hoognodig moeten…