Pech onderweg. We stonden, tot overmaat van ramp, op de terugweg van onze vakantie stil. ANWB gebeld; nu kwam het vast goed … of niet?
Vakantie in Zeeland
Vanaf balkon Vlissingen
Daar stonden we, op de vluchtstrook van de drukke A28, bij afrit Staphorst. Vol energie en met veel herinneringen aan onze afgelopen vakantie in Zeeland. Vrachtwagens denderden ons voorbij.
De zon scheen alle dagen, twee regenbuien die niets voorstelden en twee ietwat onpraktische hittedagen. Deze vakantie was weer eens perfect; ons appartement was perfect. Veel gezien in deze mooie provincie. Onze basis was (weer) het gastvrije Vlissingen (de Gulden Stroom) waar we genoten van de zeeschepen die onder ons balkon langs voeren; onze reisjes naar Middelburg, Bruinisse, Breda, Veere, Hulst, Ritthem, Colijnsplaat, Arnemuiden, De Wester- en Oosterschelde, over de Zeelandbrug. Zierikzee stond gepland maar na de vernietigende tornado hebben we dat niet gedaan.
Pech onderweg
afslepen
De auto stopte, even voor Zwolle. Storing in de elektronica. De parkeerplaats bij Van der Valk opgedraaid, auto laten afkoelen. Van de nood een deugd gemaakt en ter plekke een hapje gegeten. Daarna weer met frisse moed op pad. Peter kan de auto zelf uitlezen met een soort van mobiele diagnosecomputer. Alle elektronische storingen geanalyseerd en voorzichtig de A28 weer opgestoken. Helaas was het net voor de afrit naar Staphorst einde verhaal. De motor draait als een zonnetje maar het motormanagementsysteem snapte er niets meer van. Dus uitgestapt, papieren en telefoons bij de hand, over de vangrail maar een veilige plek en de hulpdiensten bellen. Gelukkig was de politie vrijwel direct ter plekke en beschermde onze auto met een schuin geparkeerde auto en een blauw zwaailicht. Van hun begrepen we dat Rijkswaterstaat dit ook allemaal ziet, de matrixborden laat oplichten en de hulpdiensten belt. De berger was snel ter plekke; ANWB ingeschakeld. Tijdstip: 19.37 uur. De agenten waren behulpzaam en hebben ons van raad en daad voorzien. Ik vond het fijn dat ze er waren.
Hulpdiensten
De politie was snel ter plekke
De berger uit Staphorst (ze moeten binnen 20 minuten ter plekke zijn als je op een onveilige plek staat) sleepte ons naar een parkeerplaats bij Hotel Waanders. De ANWB zou het vanaf hier weer overnemen. We wisten al dat de auto het niet meer ging doen en vonden het vreemd dat de berger ons niet naar zijn basisstation mocht slepen. Protocol van de ANWB. Die moesten eerst een monteur sturen; die moest dan weer beslissen of we verder konden rijden. Op dat moment gingen we er nog van uit dat we binnen de afgesproken termijnen geholpen zouden worden.
De monteur van de ANWB was om 22.35 uur ter plekke. Na een half uur geprutst aan de auto (inclusief diagnosecomputer; lang verhaal kort) kwam hij tot de conclusie dat we door de berger afgesleept moesten worden. Storing in de elektronica. De berger bracht ons om 00.25 uur zo ongeveer twee kilometer verderop waar een vervangend vervoer auto op ons stond te wachten. Gelukkig had de berger een sleutel van de kantoren waar ik mijn inmiddels opgespaarde watervallen kon lozen in de wc. We konden onze vakantiespullen ook nog eens niet overladen (noodweer, onweer en hevige regen). We waren toen inmiddels 5 uur verder. Kapot, verdrietig en vooral chagrijnig.
Ons werd verteld dat de auto de volgende dag van Staphorst naar Oude Pekela (Land Rover garage) werd vervoerd. De zoveelste misser van die avond.
Conclusie
Het mooie Zeeland
In dit afhandelingsdrama van een redelijk eenvoudig pech onderweg geval komen we tot de conclusie dat Nederland (in dit geval de ANWB) drijft op protocollen. Geen empathie, geen maatwerk, geen overleg, niet luisteren. Als we na het afslepen direct naar de berger waren vervoerd en de ANWB hun max gestelde hulpverleningstermijn van 1 uur hadden aangehouden, waren we om max 22.00 uur wel thuis geweest. Nu was het ruim na 02.30 uur. Bizar toch? We hebben op die verlaten parkeerplaats (restaurant was gesloten; geen toilet in de buurt …) diverse keren gebeld en gevraagd om een update. De ene telefonist was super traag, de andere vriendelijk en de laatste lachte ons bijna uit. ‘Staat u daar al 5 uur? Tja dat was echt niet de bedoeling. Heeft het hotel de deuren op slot? Ach jee; wat vervelend.’
Omdat de auto pas een paar dagen later teruggebracht zou worden (combitransport) moesten we de volgende dag nog een keer naar Staphorst om de auto leeg te halen. De dame bij de ANWB was koud, kil en zakelijk. Geen maatwerk, knopje vijftien op het beeldscherm. Bizar.
Alsmje dit verhaal zo leest weet je meteen dat de wet tot behoud van chagrijn, voor het gros van de mensheid ‘de wet van Murphy’, nog volop van toepassing is in dit leven. En wat er in grote mate aan bijdraagt is dat het gezonde verstand bij veel bedrijven en instanties is vervangen door ‘protocollen’. Een goed protocol is een gemakkelijke leidraad om een situatie te beoordelen, maar mag nooit de vervanger worden van gezond verstand en zelfstandig denken. Helaas is dat meer-en-meer het geval.
Nog even een aanvulling; de politie wordt vaak afgeschilderd als bonnen schrijvende ambtenaren, maar mijn ervaring ermee komt toch meer overeen met die je beschrijft; behulpzaam en vriendelijk. Een agent heeft bij mij eens een koplamp vervangen, toen jij mij ermee zag klungelen. Toevalligerwijs was dat ook op de A28, op een parkeerplaats nabij Zwolle.
Voor mij is het vrij simpel; als de door je (rij)gedrag de aandacht van de agenten niet vraagt, dan krijg je die ook niet.
Precies. Als je een keer door rood rijdt en je krijgt een bekeuring moet je daar ook niet over zeuren. Mijn ervaringen zijn positief.
In ons geval leidde dit tot onnodig wachten. Zonder sanitair en in de stromende regen. Ik hoop dat als je echt in nood zit, je niet iemand aan de lijn krijgt die alleen maar op protocol-knopjes kan drukken.