Intermodelbau in Dortmund. Van donderdag 19 april tot en met zondag 22 april 2018 wordt deze beurs voor modelbouw in Dortmund gehouden. Jaarlijks terugkerend en zeker weten de grootste van Europa op het gebied van modelbouw. Het speelparadijs voor volwassen mannen.
Intermodelbau
Bijna alle leveranciers, zeker de grote, staan op deze beurs. De grootste ter wereld met alle takken van de modelbouw. Karton en houten exemplaren maar ook demonstraties van 3D printers. Van onderzeeërs tot aan een rondvliegende zeppelin, en alles wat ertussen zit. Dit jaar waren de drones natuurlijk sterk vertegenwoordigd (die vliegen je soms letterlijk om de oren) maar ook modelschepen, auto’s, vrachtwagens, stoomtreinen en vliegtuigen. Als je hier nog nooit bent geweest kun je je niet voorstellen wat er zich zo binnen de 8 enorme hallen afspeelt.
Vandaag het verslag maar dan vanuit mijn, vrouwelijke perspectief. Technisch absoluut geen diepgang dus.
Ringweg
Bij aankomst net voor 10.00 uur, stonden we op de ringweg van Dortmund al stil. Stilletjes en langzaam werden we naar de diverse parkeerplaatsen gedirigeerd. Wij moesten onder een tunnel door die ons leidde naar een plek achter het stadion van de voetbalclub van Dortmund. Vriendelijke verkeersregelaars vroegen ons beleefd 5 euro te betalen.
Veel geel met zwart en een indrukwekkend stadion. Vanuit daar was het maar een klein stukje wandelen naar de Westfalen Halle; ingang West. Ook al zo’n enorm complex.
Mannen
Eenmaal binnen in de Intermodelbau beurs, zag ik mannen. Heel veel mannen en redelijk wat vrouwen. Korte broeken, lange broeken, netjes en minder netjes. Baarden, snorren, brillen, overhemden, blote voeten, sokken in sandalen en weet ik veel wat nog meer voor fraaie en minder fraaie combinaties. Soms kromden mijn tenen in mijn schoenen (veters en steunzolen natuurlijk) maar soms ging ik van de aanblik van de wonderen der natuur, even wat rechter op lopen.
Ogen en oren
Wij hadden ogen en oren te kort op deze Intermodelbau beurs. Alle hallen doorgewandeld en her en der wat gekocht. Rugzakje mee; praktisch overal op voorbereid. Je kijkt je ogen uit (echt waar) maar dat laten mijn foto’s (Facebook) wel zien. Die zeggen meer dan ik in 1000 woorden kan schrijven. Ik een nieuwe schaar voor mijn stoffen hobby gekocht bij een Duitser zonder humor, en P. een nieuw schuurblok voor onze boot in aanbouw.
Broodje vlees om 11.00 uur (1e pauze) met plakken vlees van 1 cm dikte … Deutsche Gründlichkeit.
Nog wat kleine stukjes gereedschap, stekkers en kabels gekocht bij een man die me griezelig aankeek. Ik vond zelf dat ik er toch best redelijk uitzag die zaterdag in Dortmund. Mijn steunzolen kon hij toch echt niet zien.
Buiten de verkoopstands showden veel clubs hun pracht en praal. Modelbouwschepen in een enorm waterbasin en vliegtuigen waar naar mijns inziens jaren aan gewerkt was. Jong en oud bij de races en de vliegtuigshow. Als ik het goed heb begrepen zijn er zelfs wedstrijden van dit alles. Wat ik al eerder zei … een paradijs voor mannen.
Hotel zum Ring
Op de terugweg in de file op de ringweg (met 34,5 graden buiten) maar binnen een klein uurtje in een afzichtelijk hotelletje in een eveneens afzichtelijk dorpje ten Noorden van Dortmund. Hoe ik dat via booking.com heb weten te boeken is me nog volstrekt onduidelijk. Prestatie om de foto’s zo anders op internet te plaatsen. We moesten bij aankomst al bellen omdat de voordeur op slot zat. Daarna ook nog eens zeer ongastvrij ontvangen door een niet echt frisse man.
Hij had het kwijl in de mondhoeken en een schichtige blik. Hij kon goed Duits praten vanuit de binnenkant van zijn wangen. Niet te verstaan. De kamer rook onbenut muffig dus de legionella – preventie – procedure maar direct in gang gezet. De tafel stond op een afgeschoten beer. Niet fijn om daar met je blote voeten overheen te moeten lopen. Ook niet gedaan dus.
Het inpandige restaurant maakte alles goed. Wat een subliem kop zwiebelsuppe en wat een eveneens subliem stuk vlees. Voor het toetjes was geen ruimte meer. Het bier en de wijn deden hun werk. Na een nacht in deze naar mottenballen riekende hotelkamer konden we aanschuiven aan een heerlijk ontbijtje. De Alfa stond braaf op ons te wachten toen we al grinnikend weer onze weg terug aanvaarden. We laten ons eigenlijk niet zo snel meer uit het veld slaan. Het leven is immers een groot avontuur.
Geef een antwoord