Funen, Denemarken. Glooiende heuvels, groene landschappen en veel water.

Funen (Fyn), Denemarken.  We hebben genoten van een weekje rust en ruimte. Denen zijn gezellige, vriendelijke en behulpzame mensen.  Het leven in Funen is ingetogen, groen en weids.

Funen

Deens: Lillebæltsbroen

Het tweede eiland van Denemarken tussen Seeland en het vasteland van Denemarken (Jutland; oostelijk) met leuke stranden, bossen, landbouw heet Funen.  Verbonden met het vaste land van Denemarken door de brug over de Kleine Belt (Lillebaelt).  Als je deze indrukwekkende brug overrijdt, zie je vanuit de auto boomgaarden, weilanden, vakwerkboerderijen en met daarachter een prachtige horizon.

indrukwekkende schepen in de haven van Assens

Wij gingen in september een weekje op standje ‘rust’.  Vanuit ons huisje zagen we water, de haven van Assens en veel boten. Heerlijk.  Funen kent veel glooiende hellingen met relatief korte afstanden tussen de verschillende dorpjes.

Assens

ruimte en stilte

We hadden, zoals ik al vertelde, een huisje tussen de zee en de haven, gelegen aan de Kleine Belt. Assens heeft een typisch Deens karakter met kleurige vakwerkhuizen en keurig onderhouden binnenhofjes. Winkeltjes en her en der wat horeca.  Het dorp raakte vroeger ernstig beschadigd in de oorlog tegen Zweden en werd ook nog eens platgegooid in de Deense burgeroorlog.

Schitterend plekje

De Vikingen bouwden hun schepen al in dit gebied. In de 10de eeuw werd Ladby zelfs gebruikt als een begraafplaats door de Vikingen. Het Nydam-Vikingschip is vlakbij de haven gevonden. Ik ben altijd geïntrigeerd door de Vikingen. Stoere mannen in grote boten. Voor ons een genot om dit stukje geschiedenis ter plekke te ervaren en tegelijkertijd de moderne scheepsbouw rond de haven te zien. Bij de haven staat niet alleen een schattig havenkantoor maar ook een standbeeld van Peter Willemoes; een bekende Deense zeeheld in de slag tegen de Engelsen in 1801.

Helnæs

Mooie kleuren op Helnæs

Op een middag zijn we na ‘gering’ vooronderzoek spontaan richting Helnæs gereden. Je rijdt met je auto over een smalle dam. Adembenemend. Funen op z’n mooist voor ons. Uitgestrekt, idyllisch, sprookjesachtig … hoe je het ook maar wilt noemen. We hadden het weer natuurlijk mee. Blauwe lucht met witte wolken en de schuimkoppen op het water. Haar rechtop de kop door de harde wind. Vanaf de heuvels hadden we een prachtig uitzicht over de bloemen en het groene landschap; een mooi gekleurd lijnenspel.

schiereiland in de kleine belt

Diverse keren stonden we (met ons fototoestel in de aanslag) aan de kant van de weg; turen over het grote strandpoldergebied richting de vuurtoren (Helnaes Fyr).  Auto’s kom je hier niet tegen; veerboten zie je in iedere haven. De antiekwinkels, musea en galerieën hebben we overgeslagen. We gingen immers voor de rust en ruimte.

Odense

Genoeg te doen

Natuurlijk moesten we naar het kleurrijke Odense. De hoofdstad (en belangrijke havenplaats) van Funen. Genoemd naar de Vikinggod Odin. Gelukkig konden we onze auto redelijk makkelijk kwijt. Deens is bijna niet te begrijpen dus vroegen we een vriendelijke Deense voorbijganger, wat voor handelingen we moesten verrichten om betaald te parkeren. Met een overheerlijke Deense lunch achter de Deense knopen, gewandeld in het Middeleeuwse centrum van deze sfeervolle studentenstad.

vrolijk gekleurde huisjes

Net als in de rest van Funen heerst ook hier een ontspannen, vriendelijke en respectvolle cultuur. Tijdens onze wandeltocht zijn we (natuurlijk) ook langs het huis van Hans Christian Andersen gelopen. Eén van de bekendste inwoners van deze stad. De beroemde sprookjesschrijver (Prinses op de Erwt, De kleine zeemeermin) werd hier in 1805 geboren, verliet zijn ouderlijk huis al op z’n 14e en groeide op in Kopenhagen (de Gouden Eeuw). Een markante persoonlijkheid als je de verhalen mag geloven.

Faaborg en veel andere dorpjes

Het ‘hygge’ gevoel

Overal zie je bordjes richting strand of een haven (Deens: Havn).  Zijn Denen ook Scandinaviërs? Daar lopen de meningen over uiteen. Het is wel een gelukkig volk.  Voetballers en lego komen uit Denemarken.
Parkeren is bijna overal gratis; parkeerplaatsen in overvloed. Denen houden rekening met elkaar en laten hun fietshelm gewoon in het mandje liggen. Geen groot kettingslot. Ook aan de verlaten stranden zie je dat mensen hun eigendom vol vertrouwen achterlaten.

… borden waar je niets van begrijpt …

De Denen volgen de regels van Janteloven. De wet van Jante bestaat uit regels die erop neerkomen dat je niet hoeft te denken dat je beter bent dan een ander. Doe normaal, dan doe je al gek genoeg. Bescheiden, sportief en vriendelijk. Alles is netjes en schoon; geen vernielingen te zien.

flæskesteg

flæskesteg

Wie van lekker eten houdt, houdt van Denemarken. Wij aten heel toevallig ‘flæskesteg’ (geroosterd en gepaneerd, varkensvlees met zwoerd) in een gehuchtje ergens op het eiland. Restaurants vind je niet in overvloed op Funen.  Terrasjes ook niet.  De Denen zijn wat meer naar binnen gericht. We volgden na een dag zwalken over het eiland gewoon een bordje met een mes en vork.  Op onze vraag in het hotel/restaurant, of we een hapje konden eten (avondeneten = Aftensmad) kregen we als antwoord dat als we wilden eten wat de pot schaft, we aan konden schuiven. Zo gezegd, zo gedaan.

actiefoto

We kregen een zeg maar eerlijke, authentieke maaltijd onder onze neus. Ultieme ervaring. Aardappels, rode biet, bechamelsaus met gehakte peterselie en een enorme schaal met gepaneerd kalfsvlees en uitgebakken spek. Deens biertje erbij en je kon ons een tijdje later, voldaan in de hoek gooien.

Wij hadden zeker het ‘hygge’ gevoel. Vrij vertaald (niet te beschrijven gevoel): Gezelligheid, warmte, comfort, knusheid. Scandinavische houten huizen, ontspannen sfeer en het langzamer leven in een ultieme oase van rust en vrijheid.