Aftellen. We hebben een aftelapp op de telefoon en een centimeterband in het toilet hangen. Waarom? Lees snel verder.
Aftellen
Aftellen
Het (voor ons) grote aftellen is al een tijdje bezig. Wij gaan beiden stoppen met werken. Ooit … heel lang geleden, toen we er over nadachten wilden we eigenlijk tot 2027 doorzetten. Sinds we beiden best wel een ‘waarschuwing’ (gezondheid) hebben gehad zijn we stevig gaan nadenken en vooral aan het rekenen gegaan. Halen we ons pensioen naar voren, hoe gaan we die periode overbruggen? Wat is het beste moment? Hoe zit dat met verzekeringen en belastingen? Veel vragen waar je de tijd voor moet nemen. Tenminste als je het samen eens bent natuurlijk. Bij ons was het niet moeilijk.
Omgeving
toen nog 65 dagen
De meeste vrienden, buren en kennissen blijven doorwerken. Sommigen omdat ze het op hun werk erg naar de zin hebben en sommigen om andere redenen. Gelukkig kan iedereen (bijna altijd) zelf het moment kiezen. Wij hebben het thuis, met z’n tweetjes erg naar de zin. We verlangen naar slapen zonder wekker, opstaan wanneer je wilt en vooral doen wat we zelf willen en wanneer we dat zelf willen. We streven er naar dat we alleen van de warme maaltijd van de dag, nog enige stress ondervinden. Wordt het bloemkool of witlof? Gaan we op de fiets of lopend naar welke supermarkt?
Het lijkt ons geweldig om spontaan op vakantie te kunnen zonder ver vooraf afspraken te hoeven maken met je team. Zondag plannen maken en dinsdag op reis.
Vroeger
Iedere dag een stukje
Ik werk al meer dan 40 jaar. Niet onafgebroken; tussendoor twee prachtige kinderen gekregen en daar een paar jaar fulltime, met veel liefde voor gezorgd. Toen ze beiden naar de basisschool gingen, ben ik de arbeidsmarkt weer opgegaan. Met succes. Banen gehad waaraan ik veel fijne en warme herinneringen heb. In de papier, metaal (scheepsbouw), luiers & maandverband, woningbouw en jeugdpsychiatrie. Natuurlijk heel veel geleerd; ook vooral de kans gehad om te leren. Wat ik het fijnst vind aan al die jaren is het leren kennen van mensen. Honderden. Voor mij een belangrijke drijfveer. Collega’s die ik een warm hart toedraag. Collega’s die zelfs vrienden zijn geworden. ’s Morgens onder het genot van een kop koffie het leven met elkaar delen. Iedere dag weer. Collega’s die mijn schaterlach en mijn chaotische drukte tolereerden.
Afronden
Helaas ben ik voor de ‘officieel uit dienst geplande’ datum van 31 december 2024 ziek uitgevallen. Dat was een behoorlijke kink in de kabel. Niet gewoon rustig aan afscheid nemen van iedereen maar abrupt in de ziektewet. Opnames, kuren, bloedprikken, medicijnen, ziekenhuisbezoekjes; vooral veel onzekerheid en tranen.
Ik ben nog even in Assen geweest op mijn basisplek. Daar hebben mijn collega’s me verwend met lieve kadootjes en warme woorden.
Mijn lieve P. heeft afscheid genomen in Drachten. Van zijn technische team en van de collega’s uit de fabriek. Hij is (o.a.) inmiddels in het bezit van een Fries Paspoort, pantoffels met pompeblêden en veel Friesland gerelateerde producten … .
Dank
dank je wel
Iedereen die ooit op wat voor manier, in welke hoedanigheid, wanneer en waar ook, met me heeft samengewerkt wil ik dan ook bedanken voor alle mooie momenten. Momenten die me gemaakt hebben tot wat ik nu ben. Mijn schaterlach, mijn openheid, mijn soms chaotische drukke aanwezigheid blijven hopelijk her en der nog een tijdje hangen.
De warme en lovende woorden die we beiden hebben meegekregen, zullen we niet zo maar vergeten.
Goedemorgen Herma,
Deze maand zag ik je nog heel even in het ziekenhuis. Ik wil je meegeven dat ik veel waardering heb voor hoe jij in het leven staat en er steeds het beste van maakt. Ik hoop dat je herstel goed verloopt en dat jullie lekker kunnen genieten van de vrije tijd.
Liefs,
Margherita
Goedemorgen Margherita. Ja idd zagen we elkaar even in het ziekenhuis. Ik wachtend op een opname en jij op weg naar een lezing. Het was lang geleden maar jij hebt me in het coachingstraject veel meegegeven, waarvoor mijn dank. Ik denk dat je veel zelf moet doen. Zelf zorgen voor een aangenaam leven, wat de tegenslagen ook zijn. Altijd met hulp van je omgeving. Die maken je uiteindelijk sterk.
Fijn dat er toch aandacht aan kon worden besteed op je werk.
Bij mij is het als een nachtkaars uitgegaan. Ik was al 50% afgekeurd en met 63 half helemaal, Mijn werk liep rond dezelfde tijd af en het laatste jaar was verziekt door een nieuwe manager en HR manager. Er was nauwelijks werk over te dragen en ik ging de laatste paar weken maar enkele uren naar kantoor. De meeste collega’s waren ook zoveel jonger en met de paar waar ik 25 jaar mee had gewerkt bleef ik nog even contact houden maar dat is bij verhuizing 100 km verder ook verwaterd. Ik was begonnen met werken met 16 jaar en 4 maanden, en heb ook 2 jaar full-time voor dochter gezorgd.
Door het laatste stressvolle jaar kreeg ik uitslag/netelroos 3 maanden na de officiele datum zo erg dat er 2 prednison kuren aan te pas moesten komen, volgens de dermatoloog stress die eruit kwam.
Bij mij dus een andere reden hoe het verliep voor pensionering en dat laat sporen achter helaas.
Maar toch ben ik in heel veel verschillende banen en baantjes via uitzendbureau vrijwel altijd met plezier gaan werken
Wat kan negatieve stress een hoop met je doen he? Ik ga mooi geleidelijk uit dienst. Geen grootste gebaren maar met wel veel liefde en respect van mijn leidinggevende en collega’s. Dat doet me goed en steunt me om deze periode door te komen.
Hoi Herma, ik blijf nog even werken, ik vind het nog steeds heel erg leuk en de gezondheid laat het ook toe. Ik gun jullie nog een prachtige tijd samen, geniet en doe vooral de dingen je wilt voor zover het mogelijk is.
Groeten,
Henk.
Dat gaan we zeker doen. Dank je.
DE centimeterband als maat voor de tijd dat je nog moet ‘dienen’ doet me denken aan mijn militaire diensttijd; op het moment dat je nog 150 dagen moest schafte je de maatband aan. Een goed gebruik was dat je de laatste week de ‘dagen’ achterliet op de appelplaats. Ik zat bij een eenheid die 105 in de naam had en als je nog 15 weken moest was een soort mijlpaal. Die dag had iets feestelijks onder het motto “Nog 105 dagen bij de 105”.
Van de werkgever waar ik het langst bij gewerkt heb, heb ik nooit goed afscheid genomen van de collega’s; ben er uiteindelijk weggegaan na een gerechtelijke procedure die al met al bijna 7 jaar in beslag genomen heeft. Heb nadien nog een kleine 10 jaar als zelfstandige mezelf verhuurd aan een ander adviesbureau om hun ‘gaten in de bezetting’ in te kunnen vullen; gemiddeld zo’n 1000 uur per jaar. Achteraf de leukste en ook de leerzaamste tijd van mijn werkzame leven.
Ben nu ruim 15 jaar gepensioneerd en we, vrouw Helena en ik, genieten er nog steeds van. Dat wens ik jou en jouw man ook toe en als je van reizen houdt; doe het zo snel mogelijk als de gelegenheid zich aandient. Hebben we in het begin van onze pensionering ook gedaan; niet naar exotische bestemmingen, maar trektochten van het type “achterbank uit de auto slopen en de bagage inladen” om een of twee maanden rond te kunne zwerven en gewoon zien waar we terecht komen. Als het ergens mooi is bleef je er lang(er) en zag wel wanneer je verder ging. Voor ons de ultieme vrijheid. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Die ultieme vrijheid wens ik jullie ook toe. Geniet van de momenten samen en trek je niet meer van wat ‘men’ ervan vindt dat strikt noodzakelijk en geloof me, dat is erg weinig.
Maar vooral GENIET!
Dank voor je mooie woorden. We willen eerst tot rust komen na dit enerverende jaar (en de jaren daarvoor), daar zijn we met deze kerstdagen al mee begonnen. Geen afspraken; doen wat we zelf willen. Dat is heel weinig op het moment kan ik je zeggen. In januari moet ik weer aan het infuus en krijg ik een ophoging van de medicatie. Als ik me dan goed voel proberen we daarna het reizen op te pakken. Niet te ver omdat ik regelmatig terug moet komen in het ziekenhuis. Maar de bestemmingen kunnen ook dichtbij huis liggen toch? Fijne feestdagen.
Jullie hebben groot gelijk!!!
Hopelijk kom jij je ziekenhuisbezoeken ook in 2025 goed door en is er goed bericht na alle behandelingen … heel veel gezondheid en vele reizen, geluk in kleine dingen voor 2025 gewenst en veel liefde en geluk met elkaar (maar dat zit wel snor).