Thuis. Tijdens mijn zoektocht naar erkenning, identiteit en het gevoel weer ergens bij te horen, luisterde ik naar een interview met Marco Borsato. Hij had het over het gevoel van thuiskomen. Wat is je thuis? Wat zijn de basisvoorwaarden? Iedereen zoekt eigenlijk wel een soort van ‘thuis’ c.q. verbondenheid.
Thuis: Eigen haard is goud waard
gouden kroon niet nodig
Oost west, thuis best. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. We kennen de spreekwoorden allemaal. Voor de een is thuis bij ouders, familie of geliefden, voor de ander kan een thuis de kroeg zijn. Als je je maar op je gemak voelt. Thuis kun je je terugtrekken, voel je verbondenheid, controle en genegenheid. Je bent daar wie je bent. Het begrip thuis is erg persoonlijk. Iemand die graag zwerft kan zich al thuis voelen in een tentje (of camper … grapje). Maar de meest chronische nomade zoekt een thuis. Veel van de wereldbevolking is door de veranderende economie verplicht ‘mobiel’. Wonen en werken in verschillende steden of landen. Het thuisgevoel wordt door betrokken dan vaak als een probleem gezien.
Over het liedje en deze uitspraken moest ik eens flink nadenken. Voor mij samengevat in het woord: Warmte. Je gevoel van ‘thuis’ kan afbreken als je je eenzaam voelt. Je gevoel van veiligheid is dan zoek. Dit zorgt dan ook nog weer voor een soort identiteitscrisis. Overgang, boven de vijftig, werkeloos? Hoeveel ingrediënten wil je hebben? Ik heb ze allemaal paraat.
Mijn thuis voelen is een vanzelfsprekendheid
veilige haven
Dit nadenken na het interview met Marco B. was voor mij een moment van bezinning. Ik stelde mezelf veel vragen. De antwoorden moest ik zelf geven. Niet makkelijk. Ik heb een warm nest waar ik mezelf kan zijn en me veilig voel. Mijn thuisgevoel is dus een vanzelfsprekendheid. Af en toe komt toch nog de stilte voorbij. Ben ik dan eenzaam? Krijg ik dan geen erkenning? Is dat nu dan wel zo belangrijk? Ik vraag het me af. Bij het warme nest (thuis) had ik nooit zo stilgestaan.
warm nest
De basis voor mijn volgende stappen op weg naar een gelukkige (ontspannen) volgende fase, is gelegd. Het opschrijven van dit blog geeft me weer een positieve boost. Kracht om het maar eens populair uit te drukken. Een stapje in de goede richting. Vanuit mijn veilige haven (met mijn lieve P. en mensen die van me houden) kan ik verder, op weg naar mijn honderdste verjaardag. Stappen maken en weten wat ik met mijn leven wil. Aandacht voor mezelf en voor anderen (goed luisteren). Het gaat er voor mij niet alleen om dat de postzegel weer duurder is geworden of het obsessief zoeken naar geluk. Geluk betekent nl. niets zonder tegenslag.
Na regen komt altijd zonneschijn. Ook weer zo’n bekend spreekwoord.
Onderstaand belangrijke aspecten bij het je ‘thuis’ voelen:
– Veilige haven (vertrouwdheid)
– Gelegenheid om je terug te trekken (alleen zijn)
– Hier kan ik mezelf zijn (respect)
– Waar je tot rust kan komen (ontspanning)
– Waar de mensen wonen waar je van houdt (samen zijn)
– Hier heb ik controle (beheersbaar/omgeving)
– Hier voel ik me geborgen en gewaardeerd (veiligheid).
Waar voel jij je thuis?
bloemen of een griepprik
Hoe maak je van je huis een thuis? Tips genoeg op internet. Zorg voor bezoek, zorg voor verse bloemen en veel licht. Maak het persoonlijk. Steek kaarsen aan, zorg dat het lekker ruikt (bak een appeltaart) en hang foto’s van geliefden en mooie herinneringen aan de wand. Zorg voor een omgeving met positieve energie. Draai je favoriete muziek. Zorg voor een huis dat jou omarmt. Wat doen jullie er aan om je ergens thuis te voelen? Waar voel je je het meeste thuis? In je eigen huis of ergens anders?
Het kwartje is gevallen
indalende hormonen
Vanaf vandaag focus ik op geestelijke kracht en besluitvaardigheid. Piekeren heeft geen zin. Voordat ik het weet ben ik boven de 60 en moet ik voor een griepprik naar de huisarts. Tegenover de jeugd zal ik het fysiek afleggen maar ik zal zorgen voor een sterke geest. In deze fase hoef ik niet meer alles op het spel te zetten. Mijn hormonen dalen sowieso wel in; mijn grijze haren groeien rustig verder. Accepteren dus en het geluk bij mezelf zoeken. Blijven geloven in sprookjes. Niet mopperen op de rest van de wereld.
Ik ben weer een ervaring rijker en heb me voorgenomen sterker te worden, dan ooit te voren.
Je voelt je niet thuis waar je woont, maar waar ze je begrijpen (bron: Christian Morgenstern).
Home is where the heart is.
… ja dat spreekwoord had ik er niet bij gezet. maar zo is het wel.
Het klinkt wellicht vreemd maar ik voel mij alleen thuis in mijn eigen huis. Ga niet graag op bezoek bij wie dan ook want meestal put dit mij alleen maar uit en moet ik daar dagenlang van bijkomen. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet genoeg aan bod kom en geef anderen veel ruimte om hun verhaal te doen. Wat achter blijft is altijd een zekere teleurstelling in mijn medemens en als hooggevoelig (HSP-er) persoon kan ik dit dan moeilijk loslaten!
Herkenbaar. Ik ken ook iemand die HSP-er is. Alles komt zonder filter binnen. Je bent gevoelig voor ieder stukje sfeer en zuigt negatieve energie diep naar binnen. Het put je uit. Aandacht voor elkaar is soms ver te zoeken. Ik ben dan ook dankbaar dat ik een kleine kring mensen om me heen heb die warm en liefdevol zijn. Kleine gesprekken, kleine onderwerpen maar ook een luisterend oor bieden. Luisteren kan niet iedereen; zeker weten. Toch wel een fijn gevoel dat je thuis, je huis je baken van veiligheid en rust is.