Bloemschikken met kwijlende lijm op natte oase

Bloemschikken in Yde de Punt in voormalig hotel/discotheek De Oude Snik. Nu een prachtige brocante woonwinkel ‘Entree’. Het gebouw heeft een tweede jeugd gekregen zeg maar. Vergelijkbaar met ons die avond, toen we met een glas jus d’orange ons werkstuk vrolijk in elkaar (en in mijn duim) prikten.

Geschiedenis van het pand

Tavares en Rockbitch

Bloemschikken in een oude discotheek. Bejaard? Nee super modern. Ooit was dit een café, restaurant/hotel aan het Punterdiep; een kanaal langs de oude verbindingsweg van Groningen naar Assen. Over dat diep ligt nu een brug. Vroeger moest je met een pont (in de loop van de jaren verbasterd tot Punt) oversteken. Het oorspronkelijk dorp werd De Drentse Punt genoemd. Vanaf de jaren ’50 op de kaarten te vinden als De Punt . Dj’s in de jaren 60 en 70 draaiden in deze discotheek hun plaatjes. André Hazes, Tavares en de porno (topless) band Rockbitch lieten hier hun sporen na. Onder het motto Zuipen tot we Kruipen is hier menig liefde met een glas bier beklonken.

Woonwinkel Entree

alles in kerstsfeer

Nu een gebouw met 700 m2 betaalbare curiosa, brocante en huisdecoratie. Over smaak valt niet te twisten maar of je nu houdt van modern, klassiek of super strak, er is altijd wel iets te vinden in deze woonwinkel. Met in iedere hoek een ander thema of kleur kun je uren snuffelen. Tekstborden, slingers, borden, schaaltjes, kaarsenstanders, dienbladen, meubeltjes van bekende en onbekende merken; te veel om op te noemen. De winkel verandert iedere dag en ieder seizoen. Achter en voor zijn ruime parkeerplaatsen.

serviezen in overvloed

Vanavond stond ik opstandig (maar wel vrolijk), dubbel geparkeerd. Buiten zagen we bankjes waar je op een zomerse dag kunt genieten van een kop koffie of thee met een lekkere muffin uit de oven. Wij zaten binnen vanavond; wij gingen bloemschikken  (zonder helm) en daarna nog even een shoprondje door de winkel doen. Op zondagmiddag vervelen is er dus niet meer bij. Neem je vriendin in de arm en stap in de auto naar Yde de Punt. Neem wel een stripje pleisters mee. Ondanks valrisico (brekebenen) op de trappen, werken met mesjes maakte dit perfect georganiseerde uitstapje op een avond in oktober, zeker de moeite waard.

Workshop bloemschikken

mezelf gestoken met een mes

Wij waren een tijdje geleden op het lumineuze idee gekomen om met een groepje vrouwen (de beste meisjes van het Noordelijk halfrond) een workshop te gaan volgen. De een wat creatiever dan de ander, niet jong en zeker niet oud. Allemaal in de opvliegerfase ongeveer; vol gepassioneerd vuur maar nog steeds zonder Tena lady en botox. Samen in de auto via een wirwar aan dorpsweggetjes togen we naar De Punt. Veel te vroeg ter plekke natuurlijk. Mijn schuld. Ik was al uren van te voren klaar voor vertrek. Opgewonden en blij met dit avondje. Genotsmomentjes.

de keuze is reuze

Comfortabele kleren en schoenen aan en een vestje voor als het te warm zou worden. De tijd van het perfecte figuur, het flodderhemdje en volmaakt haar heb ik al lang achter me gelaten. Wel zorgen voor het complete plaatje natuurlijk. Geen slecht geknipte suikerspin op mijn hoofd. Verlost van alle onzekerheden, nuchter en realistisch. Het uiterlijk moet in orde zijn; vanavond versterkt met een vrolijke geest.

Vrolijk

onontgonnen werkstuk

Vrolijk waren we. Al binnen een paar minuten had een van onze vrouwenclan het naakte c.q. prille onontgonnen werkstuk al in twee helften. Kwijlende lijm op natte oase. Een treurige aanblik. Hilariteit ten top. Dit (slappe lach) gevoel werd versterkt toen we een standje van de juf kregen. Ze bedoelde het goed maar ons lachsalvo werd niet klakkeloos in dank afgenomen. Al snel kregen we instructies hoe we de blaadjes en de bloemen in de oase moesten prikken. Al snel was ik volslagen de weg kwijt in mijn zoektocht tussen de hedera, de hortensia (hydrangea voor de kenners) en het aangeboden plakje cake.

gepassioneerd hedera prikken

Toen een paar minuten later het werkstuk van onze uit Drenthe komende vriendin P. compleet in tweeën brak was ik blij dat ik mijn bekkenbodemspieren goed getraind had. Gebogen in onze stoelen (ik inmiddels met een pleister) durfden we elkaar geruime tijd niet meer aan te kijken.

lachen en bloemen blazen

Ach … die slappe lach is gezond. Je maakt allerlei stofjes aan waardoor je je euforisch gaat voelen, je lacht je longen eens helemaal leeg en het is bovendien ook goed voor onze sociale binding. Bij ons was aan dat alles geen gebrek. Tijdens het inprikken en opblazen (echt waar …) van de lampionplant stiekem foto’s gemaakt van de uit Groningen komende vriendin S.

lachrimpels rijker

Er staat nu niet alleen een prachtig werkstuk op onze tafel maar ik heb ook een dijk van een herinnering en ben weer een lachrimpel rijker.